Bu yazı sadece ulkemde yaşanan her turlu teror ve barışa karşı yapılan eylem uzerine bir tepki yazısı. Bu sabah içimde buyuk bir rahatsızlıkla uyandım. Dun sabah orada o kanlı meydanda sadece barışı savunan çok ayrı duşuncelere ve ideolojilere sahip yuzlerce insan mutluluk ve heyecanla kalkmış gitmişlerdi. Sadece bir kaç saat sonra yaşananlar ise korkunç ve acı verici. Orada yaşıtımdaki aynı şeyleri duşunen barış amacı uğruna insanların başına gelenler tuylerimi diken diken ediyor. Arkasından polisle yaşanan olaylar devletin de zaten acı içinde olan insanlara yaptığı barbarlıktan başka bir şey değildi. Bilemiyorum bu konuyla ilgili konuşmak bile beni o kadar rahatsız ediyor ki. Çunku konuşmaktan başka bir şey yapmıyoruz. Orada ölen insanlara yaşananlara uzulmekten başka birşey yapamıyoruz. Bu hastalıklı ve iğrenç insanlara göre onlara istediklerini verip korkuyoruz televiyonda kimse ne olduğunu görmesin diye kapanan kanallara herkesin görmesi gereken o fotoğraflara arkamızı dönuyoruz. Ama ne olursa olsun ben bu ulkenin insanının olanlara göz yumup geri çekileceğine hiçbir zaman inanmadım. İnanmıyorum. İnsanların evinde korkuyla saklanıp şimdi nolacak diye beklemeyeceğine eminim. Hepimizin başı sağolsun.